We gaan nu voor het tweede jaar ons kleine lapje grond net buiten
de stad bewerken.
Voorheen hadden we 500 vierkante meter.
Helaas werd dat volkstuinen complex opgeheven. De 'heren' vonden dat er te weinig animo was...
Vreemd, bijna alle stukjes werden door enthousiaste mensen bewerkt. Er kwamen regelmatig mensen
vragen of er nog iets vrij was.
Maar het argument was dat het een natuurgebied moest worden.
Haha, ja.
Dat duurt jaren voor een stuk grond daadwerkelijk als natuurgebied aangemerkt word.
Wij wisten wel waarom men ervan af wilde: het was gewoon niet handig en ook zo rommelig!
Nu, 4 jaar later, is het nog steeds gewoon een akker die verpacht wordt.
Voor mij was het de tweede keer dat ik van mijn tuin af moest.
Een jaar later weer een stukje gehuurd, bijna in de IJssel wat vooral te merken was aan de
zeer zware kleigrond.
Dat werd niks en ik heb het ook nooit echt fijn gevonden daar.
Voordat ik op kon zeggen werd ook dit stuk opgeheven. (door dezelfde stichting als bij mijn
tuin daarvoor....)
Twee jaar 'landloos' rondgelopen; ik miste het verschrikkelijk!
Vorig jaar mijn huidige stukje gehuurd en nu is dat ons paradijsje.
We leven ons uit op alles wat we daar kunnen doen. Vooral in de grond wroeten, met blote voeten
lopen, vuurtje stoken en alles telen wat we lusten en wat we mooi vinden.
Nog even en we kunnen weer aan de slag.
Medio februari als het weer dat toelaat gaan we de boel indelen en opruimen. Dan kunnen de
uien en de knoflook ook in de grond. Ook het voorzaaien gaat dan beginnen zodat we heel wat uit te planten hebben straks!
Het is mijn bedoeling verslag te doen van de vorderingen.
